կաթ-կաթ-կաթ
ծխաց, ծխաց ու ․․․
ցա՜ծ թափվեց․
ականջներում՝ միայն բնաձայններ․
շքերթ էր երևի, բառերի հավաք․
կարոտից հետո շատերն այցելեցին
ու չայցելեցին վաբշե․
հետո խռխռոցն էր լսվում․
մանթոյի՛ց, մանթոյի՛․
մի թաք կաթ էլ,
որ տարածության բոլոր չափումներով
բաբախումն էր վխտում
թվա՞ց - դողու՜մ էր կարծես -
ծեծված ու ցրտահարված շան նման,
որ սովա՜ծ է նաև․
մի կաթիլ էլ թափվե՜ց,
գնա՜ց ու չը՛փ․
ալիքնե՜ր-ալիքնե՜ր-ալիքնե՜ր․
բայց էս երգ չէ՜ր․
էս ցա՛վ էր․
սրտի զարկերի փոխարեն-
վխտու՜մ․
բույրերի փոխարեն-
զզվելի ծուխ․
սպասու՜մ․
գիշերը չի՜ բացվում․
ա՛հ է․
125․․․
No comments:
Post a Comment