Սթափ դատէ, չի վու՞ր թաքավոր իս դուն
Հայաստանումը տեր ու զորավուր իս դուն։
Մեկն ինձ կոսի ֊ գնա, հէցի դեմը կռիվ տուր,
Մեկն էլ կոսի ֊ Բաղրամյանի մեջլիսումը կռիվ տուր։
Դհոլ, զուռնա ձեռիս առած, հազըրված,
Մեջլիս իջա զարթըրված։
Ինձ յիդ տըվին, ջրցան զարկին,
և փող զարկին ահավոր։
Մեք էլ փող հարուաք և թմբկի հարկանէաք,
Որպէս օրէնն է քաղաքացիական հասարակութեան։
No comments:
Post a Comment