Tuesday, May 19, 2009

Համարյա՝ Desktop

Կախվել են մտքերը ժանգոտված հույսերից,
Որ քիչ առաջ կապու՜յտ էին այնպես, թեթև էին այնպես,
Եվ պատկերներն են խռնվում Իրականություն կոչվող
Այս մեծ էկրանին․
-Եվ ինչ՜
-Քո հիմար քայլից փոխվում է, ահա,
Մի ողջ առօրյա․
Եվ ես, անզորս, ես ամաչու՜մ եմ․․․
Քո տված ցավից,
Ես ամաչու՜մ եմ․․․

-Եվ ինչ է մնում․-
Աչքերս փակել՝ սևացնելու համար
Իրականություն կոչվող
Այս էկրանը մեծ․․․

125...
Posted by at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)